Ahmet GÜDÜCÜOĞLU - Lüleburgaz Görünüm Gazetesi

Edebiyat ve sanatın çokönemsenmesi gerektiğine inanıyorum.

İnsan ruhunun derinliklerine inen, insan ruhunu çözümleyen sanatın ta

kendisidir. İşte edebiyat ve sanat bu işlevi en güzel şekilde yerine getirmektedir. İnsan ruhununderinliklerine inerken aynı anda acısınıhissetmek; sevincine ortak olurken, hayatı paylaşmak ve insanın, kendiniiyi hissetmesini sağlamak sanatın başlıca görevidir. Tüm bunlariçin incelikler gerekli ve bunu da verensanatın ta kendisidir. Örneğin hangidüğüne gidersek gidelim, hep aynışeyler bekliyor bizi! Bir müzik saldırısıvar ve buna karşın, o düğün akşamısevinmeye, mutlu olmaya, mutluetmeye çalışan insanların ruh hallerivar ve bakıyoruz, estetik değer yok. Maalesef her şey sanattan uzak bir durumdadır. Sahnedeçalınan müzik, söylenen şarkılar, tüketilen bir maddeye dönüşmüş durumdadır. Orada mekanik aletlerin vegürültünün karmaşasında mutluolmaya çalışan, bu mutluluğubirbirleriyle ve düğün sahibiylepaylaşmaya çalışan iyi niyetli insantopluluğu var. Burada özlenen,eksikliği sırıtan şey, sanatın ayırıcıözelliği olan estetiktir. Her sanateseri estetiği içinde barındırır. Sanatıve edebiyatı değerli kılan, benimönemsediğim tam da budur.

Özellikle son yıllarda, toplumaegemen olan bir saldırganlık veşiddet patlaması var. Toplumsaletkileşimlerde hoyrat bir iklim var. Enküçük, en basit, sıradan bir tartışmadakarşısındakinin boğazına sarılantahammülsüz ve bir kişiye on kişininsaldırdığı öfkeli bir birey var sokakta. Bunun tek sebebi empatiyokluğudur. Empatinin ortadan kalkmasıyla

kişinin, kendini karşısındakineanlatamamasıdır.Edebiyat ve sanatınişlevi tam da bu noktadan başlıyor. Âmâ bir başlangıç koymak da zor; bizim toplumumuz ve tüm insanlıktarihi acılarla dolu. İnsanoğlu farkında ya da değil, süratle tüketim toplumu olmayadoğru yönelirken adalet veeşitlik duygusundan uzaklaşıyor! Herkesin kendi başına adaletarayışı içinde olduğunu ve kendiadalet anlayışını karşısındakinezorla kabul ettirmeye çabaladığınıgörüyoruz. Şiddet burada ortaya çıkıyor .

Empati duygusu, merhametduygusu ortadan kalkarken, şiddet

her şeye ve her yere egemenolmaktadır. Bana yol verdinvermedin

düşüncesinden cinayetçıkar mı? Çıkıyor! Aracımı buraya

park edeceğim, hayır ben parkedeceğim. Ne yazık ki bu basit

nedenlerden cinayet çıktığını üzülerekizliyoruz. Bu durum tüm topluma

sirayet eden bir hastalık halinde!Ah kardeşim şunu bir konuşabilsen,

bir konuşabilsen! Bir anlatabilsenya da ben anlatsam da dinlesen!

Bizim yapmaya çalıştığımız, insanınbirbiriyle yeniden iletişim kurması ve

gerginliğe yönelmeden aralarındakisorunları aşması. Yani insan kendini ifadeetsin. Edebiyatın derdi iştebudur. Yani toplumumuzun okumaması durumudur. Karşındakini ikna edersensorun kalmayacak. Ama insanlar

konuşamıyorlar, saldırıyorlar sürekli. İlkel bir kabalık var. Hem kabalık

hem ilkellik var şimdi. Bu şiddetsokağa egemen olmaya başlamışsa,

sanatçının ve edebiyatçının yapmasıgereken bunu ortadan kaldırmak için

çaba göstermektir. Bizim sağlamayaçalıştığımız duyarlılık bu.

Bu söylediğiniz şiddet vegergin havayı, bu kötü dili nasılaşarız?

Her insanın içinde, bir iyi var. Benbuna inanıyorum. O iyiyi arıyoruz.

Yani insanıniçindeki iyiyi ortaya çıkarmak çabamız olmalı. Sadece edebi değil, yaşamın heralanındaki çalışmalar yaparak bunu başarabiliriz. Ancak buyollarla insanlara dokunabilirsiniz.