Necati KAYHAN - Lüleburgaz Görünüm Gazetesi

İhtiyar bir aile dostumuzu ziyarete gitmiştim. Moralim çok bozuktu. Onun beni teselli edeceğini biliyordum. Eskiden beri ne zaman kendimi böyle kötü hissetsem soluğu onun yanında alırdım.

Gözlerimden yaşlar akarak:

-Benim hakkımda dedikodu yaptılar dedim. Ne şekilde hareket etmemi tavsiye edersiniz?

İhtiyar dostumun bana sorduğu ilk soru şu olmuştu:

-Hakkında söylenen bu sözler, bir gerçeğe dayanıyor mu? Ya bu insanların senin arkandan söyledikleri bunca laf, birilerinin uydurması mı yoksa?

Sözlerini bitirmesine fırsat vermeden öfkeyle bağırdım.

-Hayır asla! Beni asıl öfkelendiren de bu ya! Arkamdan söylenenlerin tamamı yalan dolan ve iftira…

İhtiyar dostum gülümseyerek:

-Öyleyse hiçbir şey yapma dedi.

Bu garip tavsiye beni daha çok sinirlendirmişti. Ellerimi dizlerime vurarak oturduğum koltuktan yay gibi fırladım ve bağırarak:

-Hiçbir şey yapmamak mı? Ne münasebet! Onları hakkımda dedikodu yaptıklarına da, yapacaklarına da pişman edeceğim dedim.

İhtiyar dostum başını salladı:

-Bu dedikoduyu duyanlar yüz kişiden bir kişidir. Dedikoduyu geriye kalan doksan dokuz kişiye de duyurmak mı istiyorsun? Dedi.

Bir an durdum ve ne diyeceğimi bilemedim.

-Elbette hayır dedim. İstediğim şey bu değil.

Dostum devam etti:

-Senin gerçek arkadaşların böyle bir dedikoduya asla inanmaz. Hiç düşmanın var mı?

Biraz düşündükten sonra:

-Belki bir iki tane cevabını verdim.

-Onlar çevrelerinde sevilen insanlar mı?

-Hiç de değil. Herkes onlardan kaçar ve söylediklerine kimse inanmaz.

Dostum gülümseyerek:

-Görüyor musun? Dedi. Bütün üzüntün boşmuş. Gel seninle biraz kıra çıkalım da içinde biriken öfke uçup gitsin.

HADİ BİRAZ DA GÜLELİM

AKILLI ADAM

Dünyanın en akıllı adamını aramak için yollara düşen bir keşiş bir Anadolu köyünde mola verir.

Derdini anlatınca onu köyün en uyanık adamı ile tanıştırırlar. Biraz sohbet ettikten sonra adam eline bir sopa alır ve yere bir daire çizer.

Köylü daireyi ikiye böler. Keşiş, bir çizgi çizerek daireyi dörde böler. Köylü dört parçanın üçüne çarpı işareti koyar.

Bunun üzerine keşiş, ellerini aşağıdan yukarıya doğru titretir, bizim köylü de ellerini yukarıdan aşağıya doğru titretir. Keşişin gözleri dolmuş ve ağlaya ağlaya köyü terk etmiş. Giderken eşlik edenlere de açıklamada bulunmuş.

Bu adam, gerçekten dünyanın en akıllı adamı. Ben yere dünyayı temsil eden bir daire çizdim. O ortasından ekvator geçer dedi.

Ben dünyayı dörde böldüm, o da dünyanın dörtte üçü sudur dedi. Ben sular buharlaşır dedim, o da buharlar sonra yağmur olur dedi.

Bu sırada uyanık köylü de köydekilere açıklama yapmaktaydı.

“Bu herif boğazına düşkün, yere baklava çizdi, ben yarısı yeter dedim. Tepsiyi dörde böldü, o zaman dörtte üçü senin olsun dedim. Sonra tepsi ateşi alttan yavaş yavaş almalı dedi, ben de üstüne fındık serpmek lazım dedim”

FIKRA

TAKSİCİ

Taksiye binen müşteri şoföre bir şey sormak için hafifçe omuzuna dokunur. Şoför bir çığlık atıp, direksiyonun kontrolünü kaybeder, bir otobüse çarpmak üzere iken direksiyonu kırar, kaldırıma çıkıp, bir vitrinin önünde arabayı durdurur ve arkaya dönüp müşteriye:
- Bir daha bunu yapmayın! diye bağırır.
Müşteri ise sakinlikle bir ufacık dokunmanın onu bu kadar korkutup sıçratacağını düşünemediğini söyler. Bu arada kendini toparlamış olan şoför, müşteriye dönüp:
- Haklısınız, aslında sizin kabahatiniz yok. Bugün benim ilk taksi şoförlüğüm. 25 senedir cenaze arabası şoförüydüm.