Ahmet GÜDÜCÜOĞLU - Lüleburgaz Görünüm Gazetesi

Takdir etmek, bir olaya, yapılan bir davranışa karşı beğenisini dile getirdiğimiz bir düşünce biçimidir. Öncelikle çocuk eğitiminde etkileyici bir rol oynar. Takdir etmek çocukların davranışlarını yönlendirmenin en iyi yoludur. Ancak takdir ederken, çocuğa neyi iyi yaptığını ve bunun sonucunu çok iyi anlatmalıdır. Bunu yaparken çocuğa sevgi ile yaklaşmalı, daima gülümseyerek olayı anlatmalıdır. Ayrıca takdir ederken çocuğu değil, yaptığı davranışı beğendiğimizi anlatmalıyız. Takdirin hemen davranışın arkasından yapılması önemlidir. Takdir ederken abartılı davranmamalıdır. Gerçek yapılanlar, hak edildiği şekilde yorumlanmalıdır. Bu şekilde yapıldığında çocuğun özgüveni de gelişme gösterir. Toplumda genel olarak bir yanılgı vardır. Çocuğumu översem hemen şımarır anlayışı bizleri yanlışlıklara götürür. Onları içimizden takdir ettiğimiz halde, bu düşüncelerimizi kelimelere döküp dile getiremeyiz. Unutmayalım ki hayat anlatamadığımız düşüncelerimizi, ertelemek için çok kısadır. Bu davranışı sevecenlikle, samimiyetle inandığımızı ifade edersek, zaten şımarma olayı oluşmaz. Toplum olarak övgü konusunda çok cimri olmamıza rağmen, yermek konusunda o kadar çömertizdir. Övgüyü gerektiren bir sürü davranış görürüz ama ödüllendirmek konusunda tutuk kalırız. Konuyu bir abartma olarak görürüz. Hâlbuki işin gerçeği, takdir ederken takındığımız tavır ve samimiyette gizlidir. İnanarak övgünü yapıyorsan, kendine karşı rahat olmalısın. Takdir edilmek duygusu, insanda yaşama gücünü, sevincini arttırır. Hayattan zevk almanızı sağlar. Çevremizdeki insanlara önemli olduklarını hissettirmek güzel bir duygu olup, size mutluluk olarak geri dönecektir. Ailene, arkadaşlarına, çevrendekilere içinden geldiği gibi konuş, hak ediyorsalar onlara karşı olumlu düşüncelerini aktarmaktan kaçınma.

Çocuklarımızı eleştirirken samimi, sevecen ve gerçekçi olmalıyız. Çocuklarımızı doğruya yönlendirme konusunda anlatılan bir hikâye etkileyicidir. ”Usta bir ressamın öğrencisi eğitimini tamamlamış. Büyük usta, öğrencisini uğurlamış. Çırağına ” Yaptığın son resmi, şehrin en kalabalık meydanına koyar mısın?” demiş.
“Resmin yanına bir de kırmızı kalem bırak. İnsanlara, resmin beğenmedikleri yerlerine bir çarpı koymalarını rica eden bir yazı iliştirmeyi de unutma” diye ilave etmiş.
Öğrenci, birkaç gün sonra resme bakmaya gitmiş. Resmin çarpılar içinde olduğunu görmüş. Üzüntüyle ustasının yanına dönmüş. Usta ressam, üzülmeden yeniden resme devam etmesini tavsiye etmiş.
Öğrenci resmi yeniden yapmış. Usta, yine resmi şehrin en kalabalık meydanına bırakmasını istemiş.
Fakat bu kez yanına bir palet dolusu çeşitli renklerde boya ile birkaç fırça koymasını söylemiş.
Yanına da, insanlardan beğenmedikleri yerleri düzeltmesini rica eden bir yazı bırakmasını önermiş. Öğrenci denileni yapmış. Birkaç gün sonra bakmış ki, resmine hiç dokunulmamış. Sevinçle ustasına koşmuş.
Usta ressam şöyle demiş:
“İlkinde, insanlara fırsat verildiğinde ne kadar acımasız bir eleştiri sağanağı ile karşılaşılabileceğini gördün. Hayatında resim yapmamış insanlar dahi gelip senin resmini karaladı.
İkincisinde, onlardan müspet, yapıcı, olumlu olmalarını istedin. Yapıcı olmak eğitim gerektirir. Hiç kimse bilmediği bir konuyu düzeltmeye cesaret edemedi.”,

Yaşam tarihine geri dönüp baktığımızda, birçok sanatçının, bilim adamının ancak hayata veda ettikten sonra gerçek değerlerinin anlaşıldığını görüyoruz. Galıle Dünya dönüyor dedi, hapsedildi. Ancak ölümünden sonra, tarih tarafından takdir edilebildi. Birçok sanatçının kişilikleri, eserleri ancak yaşamları sona erdikten sonra değer buldu. Vincent van Gogh gibi bir ressam ve Franz Kafka gibi yirminci yüzyılın en önemli yazarlarından birisi ancak ölümünden sonra tarih sahnesinde hak ettikleri yeri almışlardır. Şehrimiz de sanat, spor, çeşitli kültürel etkinlik adına üreten, çabalayan emek veren insanlar var. Bu insanları motive etmek için, daha verimli işler yapmalarını sağlamak için destek vermek, yanlarında olduklarını hissettirmek yapılması gereken bir davranıştır.