Tüm dünyayı etkisi altına alan Covid-19 salgını, depremler, kanser, trafik kazaları, kalp krizleri… Daha bir çok ölüm nedenleri ile  her zaman burun burunayız. Ölüm bize aslında en büyük nasihat.

Ömer Hayyam’ın sevdiğim bir dizesidir:

“Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok!”      

Yalnızca bir dize, neleri çağrıştırmıyor ki: Bilinci, düşünmeyi, varlık nedenimizi, yaşadığımız zamanı hayatı, ölümü… Doğumumuzla başlayan, son soluğumuzda noktalanan bir ömrü…

Halk Ozanı Aşık Veysel’in, “Uzun İnce Bir Yoldayım” türküsünde doğum ve ölüm arasında geçen bu dünyadaki hayatı  Ozanımız bu dizelerle nasılda güzel anlatmış:

Uzun ince bir yoldayım    /   Gidiyorum gündüz gece

Bilmiyorum, ne haldeyim / Gidiyorum gündüz gece

Dünyaya geldiğim anda    / Yürüdüm aynı zamanda

İki kapılı bir handa / Gidiyorum, gündüz gece…

Yaşamı  “İki kapılı bir han” olarak nitelendiriyor. Bizler de bu hanın birer yolcusu olduğumuzu düşünebiliriz.

Ömer Hayyam: “Ben düşündükçe var dünya” diyor. Bu düşünürün söylemek istediğini anlıyorum, ama biraz da farklı bir noktadan baktığımda şu soru aklıma takılıyor: Ya inandığımız öte dünya? Okumaya, bilinçlenmeye başladığımız andan başlayarak, öte dünya düşüncesi aklımızın bir köşesinde yer almıyor mu?

Mal, mülk, evler, arabalar, mücevherler... Sahip olduğumuz ne varsa, hepsini bu dünyada bırakıyoruz. Öteki dünyaya göçüp giderken, her biri yitiriyor anlamını. Anılar biriktiriyoruz yaşadıkça.. Paylaşımlar yapıyoruz. Paylaşımlar üzerinden sevgi biriktiriyoruz. Yanımızda tek götürdüğümüz yaşarken biriktirdiğimiz anılar, biriktirirken paylaştıklarımızdır.

 Sevgi bağları hayata ve ölüme aldırış etmez. Biri öldüğünde, anısı sevdiklerinde yaşar bir zamanlar var olduğu gerçeği ile tek başına kainatı zenginleştirmeye sonsuza kadar devam eder.

Sevgiyle sağlıcakla kalın.

• Anasayfa
• Fotoğraf Galerisi
• Video Galerisi
• Köşe Yazarları

• Nöbetçi Eczaneler
• Hava Durumu
• Künye
• İletişim

• RSS Aboneliği
• Facebook
• Twitter
• Uçaneller Kuklaevi
• Davetiyenin Adresi
• İN.ADINA Ofset